Het wordt niet veel persoonlijker dan dit, dus voor één keertje schrijven we ook eens in het Nederlands. Want to read the English version? Scroll down and start reading below the photos.
Eerder dit jaar las ik in een lokale krant een artikel en oproep door fotograaf Jo de Groote. Net aan een nieuw project begonnen, Life-Live, zocht hij kandidaten voor een shoot. Niet zozeer de oproep maar het onderwerp en kadering trokken mijn aandacht: Jo zocht kandidaten voor een reeks rond personen met beperkingen, lichamelijke of emotionele, zichtbare of onzichtbare met als doel een portrettenreeks te brengen waarbij de persoon in kwestie en zijn plek in het leven en de maatschappij centraal staan, met de beperking slechts subtiel aanwezig, niet als hoofdrolspeler. Het bewuste artikel vind je hier Jo De Groote – Hannelore Vens
Eigenlijk moest ik daar helemaal niet lang over nadenken; ik stuurde Jo een mailtje en enkele weken later zaten we al samen om concrete afspraken te maken. Een risico zou je kunnen denken, want je gooit je ziel toch deels te grabbel, en die schermen we net zo graag af, bang om gekwetst te worden in een maatschappij waarin heel erg op uiterlijkheden wordt gefocust. Na het eerste gesprek met Jo wist ik echter al dat het goed zat: hij heeft een groot inlevingsvermogen, is enorm geïnteresseerd in maatschappelijke thema’s en ons persoonlijk aandeel daarin en kijkt voorbij wat aan de oppervlakte ligt.
Diegenen die mijn verhaal (nog) niet zo goed kennen: ik ben 47 en lijd al sinds mijn tienertijd aan scoliose, dat is een vergroeiing van de ruggengraat, bij mij in ernstige mate. Ik onderging verschillende operaties tussen mijn 14 en 19 jaar en had de pech dat een infectie op het fusiemateriaal roet in het eten gooide waardoor het eindresultaat van de operaties helaas niet het beoogde was. Mijn ruggenwervels werden gefixeerd met uitzondering van de twee onderste, wat natuurlijk een beperktere mobiliteit met zich meebrengt en doorheen de jaren kwamen er een heleboel aanverwante en afgeleide klachten bij. Naast de chronische dagdagelijkse pijn heb ik veel uitstralingspijnen naar de benen, nek en schouders en ook acute hevige pijnaanvallen die variëren van een halve dag tot drie dagen. Ik ga al meer dan tien jaar naar de pijnkliniek en dat haalt doorgaans de scherpe randjes er wat af, maar dan nog…er zijn zo van die dagen…
…Op zo’n dagen scroll ik al eens gemakkelijk door fotoalbums op zoek naar beelden met een happy vibe of waar voor mij een mooie herinnering aan vast hangt, daar trek ik me dan aan op. Ergens heb ik het geluk dat mijn aandoening redelijk te camoufleren valt, mits wat op mijn houding letten en slim met laagjes werken. De kans is klein, als we elkaar op straat zouden kruisen, dat je er iets van merkt, tenminste toch niet op één van de goeie dagen, de andere zal je het wel merken (Soms is dat niet-zichtbare echter een nadeel, want veel mensen redeneren ‘wat je niet ziet, is er niet’ en kunnen dan weinig begrip opbrengen).
Eén ding kan je echter maar moeilijk wegstoppen hoeveel laagjes je ook gebruikt en dat is het verdriet of de uitputting door pijn, dat laat zijn sporen na…Als je als fotograaf in staat bent om iemand die pijn eventjes te laten vergeten, waardoor je als persoon terug meer op de voorgrond komt…dat is een kunst én geschenk van onschatbare waarde!
Voor deze reeks werkt Jo samen met Veerle, allround assistente en haar dochter Anke, een jonge talentvolle fotografe die simultaan ‘behind-the-scenes’ beelden schiet, wat een extra dimensie geeft aan het eindresultaat. Daarnaast komt zij trouwens zelf ook aan bod in de reeks, maar dan voor de camera.
Tijdens de voorbereidende gesprekken en doorheen de shoot merk je de grote gedrevenheid van Jo en zijn teamgenoten. Zij stellen alles in het werk zodat er een relaxte sfeer is en je je ten allen tijde comfortabel voelt. Hij steekt enorm veel werk in de voorbereiding: de shoot moet niet enkel mooie plaatjes opleveren; bedoeling is dat je er een positief gevoel aan overhoudt; iets waar je achteraf met een glimlach kan op terugblikken en kracht kan uit putten. Voor iedere kandidaat wordt in overleg een scenario uitgewerkt, niet als strak keurslijf, meer als houvast. Wij zijn dan ook geen professionele modellen hé, een beetje richtlijn is dan altijd handig 😉 Ook na de shoot houdt Jo contact en krijgt hij graag feedback: hoe was de ervaring? Tevreden over het resultaat? Etc…
Elke shoot vindt plaats op een locatie in of rond de stad Mechelen en kleding, accessoires, e.d. worden bereidwillig ter beschikking gesteld door lokale handelaars. Toch even benadrukken dat dit project niet door buitenaf gefinancierd wordt en de kandidaten op vrijwillige en kosteloze basis meewerken alsook de handelaars die hun medewerking verlenen.
Mijn locatie voor de shoot was het prachtige Martin’s Patershof Hotel, een voormalige minderbroederskerk in het historisch hart van Mechelen en met de bewaarde booggewelven en glas-in-lood-ramen een prachtige setting. Kleding werd voorzien door Scruples Life en de handgemaakte hoeden en handtassen door Awardt, beide eveneens gevestigd in Mechelen.
Echt niet zo eenvoudig hoor, model zijn, en best vermoeiend, maar naarmate de middag vorderde kreeg ik er hoe langer hoe meer plezier in! Heb het me nog geen seconde beklaagd dat ik heb deelgenomen en kan mezelf terugvinden in alle foto’s: soms met een lach, soms met een vleugje tristesse en ja, met een flinke dosis glamour, da’s een instant oppepper! Oh ja, en die rug zit er ook ergens tussen natuurlijk, maar voor een keertje was die niet belangrijk!
Deze shoot brengt de schoonheid en kracht naar boven die in elkeen van ons zit en ben zeker dat de anderen dat ook zo zullen ervaren.
Misschien zijn onze zwakke punten net wel onze grootste kracht!
Dit ben ik…en ik leef mijn leven…mét terug een klein beetje vleugels,
waarvoor oprechte dankjewel aan Jo, Anke en Veerle!
Hieronder alvast enkele sfeerbeelden…alle foto’s ©Jo Photography en ©Fotografie AnkeVh
Wanneer alle shoots klaar zijn (voorjaar of midden 2019) wil Jo graag een expositie organiseren. Weet jij de ideale expositieruimte? Woon of werk je in Mechelen en is dit een project waar je je in kan vinden en je op één of andere manier wil aan verbinden? Aarzel niet om Jo te contacteren. Of misschien voel je je net als ik wel aangesproken en stel je je graag kandidaat voor de reeks? degrootej.16@gmail.com
Up, close and personal, and yes,this post is as personal as it gets…
Earlier this year I responded to an article in a local newspaper where photograpler Jo de Groote launched a call for candidates for a shoot as he had just started his new project, Life-Lived. Not the shout-out as such, but the topic caught my attention: Jo was searching for people with disabilities or limitations, physical or emotional, visible or hidden. Goal is to bring a series of portraits and story-telling photos where not the disability, disease or limitation plays first violin. A series of photos with room for vulnerability but showing great strength too like the first shoot in the series Jo did with Hannelore Jo De Groote – Hannelore Vens
To be honest, it didn’t take me long to consider, I sent him a mail and a few weeks later we got together to discuss the concept and get to know each other…stepping into an adventure, an opportunity and bit of uncertainty…deal is to show that glimpse of your soul that is vulnerable, that part of you you otherwise carefully protect or hide in fear of getting hurt in today’s society, extremely focussed on outer appearance. After our first meeting I knew I didn’t need to worry: Jo has a strong moral compass, ability to empathize and is highly interested in interaction between the individual and society, putting well-being first.
For those of you who aren’t familiar with my story: I am 47 and have severe scoliosis. I had multiple surgeries and multiple bad luck too as due to an infection end result was not what it should have been. All vertebrae, except below two, are fixed what reduces mobility of course. Over the years complications and side-effects showed: I have chronic pains on a daily basis, radiating pains in legs, neck and shoulders and severe acute pain attacks mowing me down for half a day up to three days. Have been visiting pain clinic for over ten years and the treatments take off the edge, still, some days…
…on such days I often scroll through photos in search for the happy vibes and good memories; it gives me energy, strenght and hope. In some way I can consider myself lucky: for the major part my condition can be camouflaged if I choose my clothes carefully and use layers. If our paths would cross, you probably wouldn’t even notice…well, that is on a good day, the other days, there’s no mistake, you’ll be able to tell! There is however one thing that can not be hidden, no matter the amount of layers used and that is the feeling of exhaust the pain brings…it leaves its marks…as a photographer being able to let someone forget about the pain so that the person steps out again into the spotlight, now that is a true gift and a priceless one!
For this series photographer Jo is assisted by Veerle and her daughter Anke, with Anke being a young, talented photographer shooting simultaneously and giving a unique ‘behind-the-scenes’ as well as stepping in front of the camera herself.
During our first meeting and throughout the entire shoot, Jo’s enthusiasm en passion for what he does clearly shows. Shooting on location and not in a studio creates opportunity for more interaction. He and his team make sure there’s a comfortable ambiance at all times and a lot of time is spent on preparation too, because at the end of the shoot the goal is not to just have some pretty photos, no, they should give you that so important feeling of positivity, something to look back on smiling and giving you energy. A visual tool to remind you of your strength. For every participant a scenario is worked out, not as something to strictly follow, more as a guideline…after all we’re not professional models and always helpful to have something to fall back on. Contentment in every way is high on Jo’s priority list and he keeps contact after the shoot to inform if experience and result meet the expectations. As for me double check on all levels!
For each shoot a different location in historic town of Mechelen is chosen. Clothing and accessories, etc were willingly lent by local shops and dealers. Maybe important to point out that this project is not funded in any way and the people participating do this willingly and are not paid, same goes for the dealers and shops that stepped in.
My location was the stunning Martin’s Patershof Hotel, former church in historic heart of Mechelen. The preserved arches and stained glass windows make it a unique shooting setting. Shots were taken in one of the rooms, hallway and lobby. Clothing was lent out to us by Scruples Life, many thanks Marina for your assistance, and hats and bags, all handmade, were from Awardt. Both stores located in Mechelen.
I can tell you being a model is not that simple as it looks and pretty exhausting at times, however got the hang of it as time flew by. Am so glad I took this opportunity and can honestly say I can recognise myself in each photo: sometimes with a smile, sometimes melancholic and yes, with a dash of glamour…instant feel good boost guaranteed! Oh, yes, almost forgot, there’s the back of course, but not in the spotlight!
For me, and am sure this goes for all participants, the shoot brings out the beauty and strength there is in each one of us.
Maybe our weaknesses are our greatest strength!
This is me…living my life…and a little bit of wings were added,
for which, from the bottom of my heart, my sincere thanks Jo, Anke and Veerle!
Want to know more about the project or feel you can contribute? Please feel free to
contact degrootej.16@gmail.com
Ingrid
xxx
Fotografie Anke Van Haesendonck
The Back Road Chronicles 